Onkoloji Varlık Felsefesi
Ontoloji: Varlık Sorunları ve Felsefe Sıkıntıları!
Hadi biraz dalalım felsefe okyanusuna, ontolojiyle baş başa kalmaya ne dersiniz? İlk bakışta 'varlık' meselesi, gerçekten de kafa karıştırıcı, değil mi? Bir ara kimlik soruları sormuşuz, diğer ara varlıkların doğasına dalmışız. Sonuçta, ontoloji diye tabir edilen bu felsefe dalı, varlıkla ilgili muhabbetleri içeriyor. Fakat işin içine girdikçe, tam bir derinlikler deryası olduğunu anlıyorsunuz. "Var mısın, yok musun?" işte ontolojinin temelinde yatan temel soru. Bu soruyla başlar her şey. Gözle görülebilir olanla, sadece zihnimizde canlandırdığımız arasındaki çizgiyi çizmeye çalışırız. Her bir fikrin, her bir varlığın gerçekten var olup olmadığını düşünürüz. Tabii, bu bazen biraz baş döndürücü olabilir.
Aristoteles ve Ontolojik Başlangıçlar
Aristoteles'le yolculuğa çıkalım. Bu adam, adını IV. Kitap'ta duyduğunuz 'ilk felsefe'yle özdeşleştiriyor. Daha sonra işin içine genel metafizik, özel ontoloji gibi kavramlar girdi, kafalar daha da karıştı. Varoluşun ne demek olduğunu sorgulamak, bütün bu konuların temelini oluşturuyor. Platon, tüm zamanların en büyük filozoflarından biri olarak adlandırılır. Onun çağdaşları arasında felsefeyi başka bir boyuta taşıyan biri olarak anılır. İlginçtir ki, Platon'un ontolojiye katkıları, hala filozofların, öğrencilerin ve hatta sıradan insanların zihinlerini meşgul ediyor.
Formlar teorisi, Platon'un en çarpıcı düşüncelerinden biri. Felsefi kavramları anlamak ve şeylerin gerçek varoluşlarını açıklamak için Formlar teorisini yarattı. Formlar, her şeyin mükemmel, ideal bir versiyonuydu. Her sandalye, gerçek bir sandalye olmadan önce, bu 'sandalyelik' fikrini içeriyordu. Yani, sandalye aslında sandalye kılan şey, onun mükemmel formuydu. Platon'un zihninde, gerçeklik, fiziksel varlıkların ötesine geçiyordu. Fiziksel dünya, aslında gerçekliğin yansımasıydı, tıpkı bir gölge gibi. Gerçekliğin kendisi ise bu formlardaydı. Platon, bedenin çürüyen, değişen doğasını düşünürken, ruhun kalıcı ve değişmez doğasına odaklandı. Belki de varlığın gerçek anlamı, bu ikili doğa arasındaki gizemli ilişkide yatıyordu.
Bu bağlamda, zihin-beden problemi ortaya çıkar. Platon, insanın gerçek özünün zihinde yattığını ve bu zihnin bedenden ayrı olduğunu savundu. Bu konu hala felsefi tartışmaların odağında çünkü zihin-beden ilişkisi, ontolojinin kalbinde yer alır. Hangisi gerçek varoluşun ta kendisi?
Ontoloji: Var Olmayanı Sınıflandırmak
Fakat, bir ara zihnimiz şöyle gitti: "Bir dakika, bir dakika! Kim var? Kim yok?" Ontoloji, işte tam da bu noktada sınıflandırma meselesine giriyor. Hayal gücümüzün derinliklerinden çıkıp gelen soyut varlıkların ne kadar gerçek olduğunu tartışıyor. Anlayacağınız, tam bir varlık muhabbeti dönüyor burada.
Ontolojinin Gelişimi: Quine ve Düşünsel Evrim
Nasıl mı ortaya çıktı bu ontoloji olayı? Çağlar boyunca farklı düşünürler ortaya çıktı, birileri dedi ki "Bu ontoloji, genel metafiziğin sıkıcı çatısından kurtulmalı." Ve işte 20. yüzyılda Quine'le birlikte felsefe tekrar ön planda! İşte böyle bir evrimin içinden geçti ontoloji.
Düşünsel turlar atarken bu ontoloji meselesine dair, şaşırtıcı bir gerçekle karşılaştık: İşte Aristoteles dedi "Bunu genel metafizik olarak düşünelim." Ama dedikodusu çıktı ortaya: "Hayır, genel metafizik dediğin şey, şu an ontoloji!" Peki, ne döndü, anlamlandıramadık hâlâ. Platon'un Formlar teorisi ve zihin-bedel felsefesi, ciddi ciddi konuşuluyor ontoloji çayhanelerinde. İşte Platon, varlık meselesini özün peşine düşerek çözmeye çalışmış. Ama gerçekten var mı böyle bir öz, ya da sadece bizim kafamızda mı? Tam bir zihin-beden fırtınası!
Bu ontoloji macerası, felsefi diyarların gizemli koridorlarından geçen bir keşif yolculuğu gibiydi. Umarım bu metin, kafanızın içinde bir ışık yakmıştır!
